Naar overzicht van blogs

Marathon Rome 2016: Te vroeg gepiekt

Gepubliceerd op 13 april 2016

Dat ik Rome bij mijn eerste bezoek (in 2012) niet zó leuk vond lag meer aan mezelf. Dat wist ik wel. Dat lag waarschijnlijk aan de periode en de situatie toen we er waren. Een weekend vol met regen in combinatie met ruziënde zwervers, zijn nou niet de dingen waar je op zit te wachten. Vooral de verloedering van de stad was me bij gebleven. Dit overheerste de schoonheid. Tóch is dit ook Rome.

Maar goed, dit verdiende een 2e kans. Nu is een marathon een ideale gelegenheid — of excuus — voor een nieuw bezoek. Mijn (loop)maat Roy had er ook wel oor naar, dus bij akkoord van het thuisfront was het dan ook snel geregeld.

Na een goede trainingsperiode was ik er wel klaar voor, althans dat dacht ik. De Venloop was een piekmoment, maar een (onschuldige) kuitblessure leek bijna roet in het eten gooien. Te vroeg gepiekt? Hierdoor had ik de laatste 2 weken vóór de marathon weinig kunnen trainen. Dit is niet fijn. Maar met de nodige rust en fysiotherapie leek ik toch tijdig opgelapt.

Bij 20 graden is Rome een stuk mooier. Het is zover. Na een behoorlijk wandeling staan we dan eindelijk in het startvak. De sfeer in het startvak is goed en zoals altijd gespannen: serieuze gezichten en blik op oneindig.

Roy en ik net voor de start

Het blijft speciaal. Die toewijding is wat de sfeer van zo’n evenement zo mooi maakt. Spanning is goed maar kan ook op je darmen werken. Een dame genaamd Felica — of Fecali— maakt dit nog even duidelijk door op een afstand van 35cm van me vandaan, gehurkt haar darmen te legen (en ja, in het startvak). Volgens Roy had ze alleen geplast, maar gezien het schouwspel een paar minuten duurde heb ik daar mijn twijfels over. We hebben maar niet gekeken — maar natuurlijk wel even snel een foto gemaakt :)

De marathon zelf. Ja die is leuk. Zie het als een marathon in een museum; er is veel te zien. Natuurlijk krijg je niet alles mee want je bent toch geconcentreerd aan het lopen, maar onbewust pik je van alles op. Neem bijvoorbeeld de mooi stijle straten met kinderkopjes en het stukje Vaticaanstad. Erg vet. De tunnel naar de hel, waar ik al voor gewaarschuwd werd door Remco en Chiel, viel best wel mee. Waarschijnlijk kwam dat ook omdat ik daar een stukje heb gewandeld. Ik moest daar namelijk ook ontzettend pissen maar de agent naast me leek het niet zo erg te vinden. Hij zal wel gedacht hebben: “die rent toch sneller dan ik”.

Marathon Rome is heuvelachtig en behoorlijk pittig. Ik denk dat ik hem zwaarder vond dan de Marathon in Barcelona. Het eerste deel ging wat harder dan het tweede deel, maar dat is verder prima. Al met al tevreden ben ik tevreden met mijn finishtijd binnen de 4 uur (3:57 uur). Sneller zat er ook gewoon niet in. Ook Roy had het goed gedaan. Ondanks een pijnlijke heup, zonder geklaag, ook gewoon uitgelopen (daar kan ik nog wat van leren, van dat niet klagen).

We hebben lol gehad en het was een zeer geslaagd weekend. Op naar het volgende avontuur!

Goed:

  • Sfeer
  • Vervoer heenweg
  • Bereikbaarheid van de start
  • Leuke goodybag, shirt en kekke rugtas

Minder:

  • Startbewijs ophalen duurde lang, erg druk
  • Expo viel een beetje tegen
  • Vervoer terugweg: Beetje onduidelijkheid over metrostation dat was gesloten
  • Felica d’r darmen

De medaille is binnen

Terug naar home